Doping wydolnościowy Polega na sztucznym podniesieniu wydolności zarówno fizycznej, jak i psychicznej zawodnika. Jest oficjalnie zabroniony w sporcie, gdyż wykracza poza normalny trening. Takie metody medyczne mają często zły wpływ na zdrowie zawodnika. Przyjmowanie środków dopingujących może nawet skutkować kalectwem czy śmiercią, szczególnie wtedy, gdy przyjmowane środki nie są pod kontrolą lekarza. Skutki uboczne mogą pojawić się również na wiele lat po skończonej karierze. Metody dopingowe nie są odpowiednio przebadane i niosą ze sobą spore ryzyko utraty zdrowia. Jeśli u zawodnika zostaną wykryte niedozwolone substancje, jest on natychmiast dyskwalifikowany z danych zawodów. Za zwalczanie dopingu odpowiada Światowa Agencja Antydopingowa. Niektóre środki, można stosować na własny użytek, jeśli osoby nie uprawiają sportu zawodowo. Historia dopingu Już w Chinach w roku 3000 przed naszą erą stosowano rodzaj dopingu. Za środek dopingujący stosowało się roślinę Ephedrę. Zawodnicy w tamtych czasach popijali również wino przed zawodami, brali grzyby halucynogenne i pobudzające. Koniom natomiast dawano przed startem narkotyki. Podczas I i II wojny światowej korzystano z eteru i alkoholu, a od 1935 roku, niemieccy żołnierze przyjmowali testosteron. Rodzaje dopingu: farmakologiczny (podawanie związków chemicznych)
fizjologiczny (wymiana płynów ustrojowych)
genetyczny (modyfikacja materiału genetycznego)
Cele dopingu:
doping siłowy
doping wytrzymałościowy
doping stymulujący
Zastosowanie sterydów anabolicznych W wielu jednostkach chorobowych sięgano po sterydy anaboliczne. Między innymi leczono takie przypadłości jak: zaburzenie rozwoju płciowego, zaburzeniach wzrostu, osteoporozie, braku łaknienia, zbyt niska masa ciała. Skutki uboczne większości sterydów były jednak zbyt silne, by z nich korzystać, przy większości schorzeń dlatego teraz sięga się po nie tylko w nielicznych, ciężkich przypadkach. Korzysta się głównie z testosteronu. Sterydy w naszych czasach kojarzą się zwłaszcza ze sportowcami i kulturystami. Wykorzystują oni działanie sterydów, aby osiągać lepsze rezultaty na zawodach, dzięki zwiększonej wytrzymałości organizmu i większej sile. W sporcie korzysta się z testów antydopingowych, aby wykryć sportowców korzystających z niedozwolonych środków. Chęć szybkiego polepszenia swojej kondycji i nabrania masy ciała sprawia, że sterydy cieszą się dużą popularnością, także przez młodych sportowców. Należy pamiętać, iż nienaturalne efekty brania tych środków, znikają wraz z zakończeniem ich przyjmowania. Jednak efekty uboczne mogą pozostać na wiele lat. Jedną z najbardziej znanych afer dopingowych było przyznanie się Lanca Armstronga do przyjmowania niedozwolonych środków przez wiele lat. Najpopularniejsze sterydy stosowane w dopingu: HGH Jest to hormon wzrostu, jego zadaniem jest zwiększenie objętości komórek mięśniowych, zmniejsza poziom aminokwasów we krwi. Najczęściej przyjmują go kulturyści, to doskonałe źródło energii, odgrywa sporą rolę przy budowaniu mięśni. Hormon ten jest nadal bardzo mało przebadany i wiemy o nim nie wiele. Biorąc go, należy bardzo uważać, gdyż wpływa on niekorzystnie na zdrowie. W sporcie branie go jest nielegalne. Hormon wzrostu:
przyspiesza budowanie mięśni
spala tłuszcz
zwiększa libido
dodaje dużo energii
Hormon wzrostu jest w naszym organizmie naturalnie produkowany w przysadce mózgowej, odpowiada on za regeneracje komórek oraz za wzrost. Wytwarzany on jest od urodzenia i przez cały czas odgrywa dużą rolę w zdrowiu całego organizmu. Wątroba zmienia wydzielany hormon w czynnik wzrostu. (najbardziej istotnym jest czynnik IGF-1). Najwięcej hormonu wzrostu jest w organizmie do okresu dojrzewania, po 20 roku życia bardzo maleje. HGH stosowany jest tylko po przepisaniu przez lekarza, korzysta się z niego przy bardzo rzadkich chorobach lub przy dużych niedoborach hormonu. Ten rodzaj dopingu, według badań stosuje aż 25% osób, w tym większości to sportowcy (na przykład koszykarze). To bardzo droga forma wspomagania swojego ciała, na którą stać nielicznych. Proviron Substancja aktywna w Provironie to masterolon. Często używa się go w medycynie w celu:
leczenia niepłodności
leczenia niedoczynności męskich organów płciowych
leczenia impotencji
leczenia bezpłodności
poprawy stanu organizmu, gdy jest bardzo wyniszczony
Działa on androgennie, niewykryte jest działanie anaboliczne. Nie przyczynia się więc do zwiększenia masy mięśniowej. Usuwa on efekty innych produktów estrogenowych. Dzięki niemu ograniczony jest przyrost tkanki tłuszczowej, zmniejsza także ryzyko skutków ubocznych takich jak ginekomastia. Proviron jest dozwolonym środkiem, polecanym głównie dla sportowców. Mogą go stosować także panie, aby poprawić wygląd swojej sylwetki. W medycynie stosowany jest w celu leczenia zaburzeń czynności seksualnych, gdy pacjent ma niski poziom endogennego testosteronu. Zwiększa również liczbę plemników, dlatego sięga się po niego przy leczeniu niepłodności. Proviron uskutecznia działanie innych sterydów. Sportowcy używają go jako antyestrogen. Nie niesie on ze sobą, ryzyka uszkodzenia wątroby. Popularność tego środka bardzo rośnie w ostatnich latach, sięgają po niego zwłaszcza kulturyści. Jak dawkować Proviron? Zaczyna się od dawki 25 mg, z czasem można zwiększyć dawkę do maksymalnie 50 mg. Skutki uboczne:
nadmierne owłosienie ciała
trądzik
łojotok
wypadanie włosów
wysoki poziom libido
wirylizacja
zaburzenia miesiączkowania
pogłębienie głosu
rozrost łechtaczki
Clomid Najczęściej cytronian clomefenu stosowany jest u kobiet, które cierpią na bezpłodność. Pobudza on owulację, nie przydaje się jednak kobietom jako środek dopingujący. W celu dopingu sięgają po niego mężczyźni, gdyż stymuluje on uwalnianie się hormonów luteinizujących oraz folikulotropowych. Dzięki temu przyczynia się do sekrecji testosteronu. Clomid powoduje wiele skutków ubocznych takich jak:
uderzenia gorąca
bóle głowy
zawroty głowy
problemy z widzeniem
Jak dawkować Clomid? Mężczyźni przyjmują go przeważnie w ilości 50-100mg codziennie, przez okres od 4 do 6 tygodni. Clomid dostępny jest na tak zwanym czarnym rynku, ma wiele różnych nazw. Anadrol Bardzo silny i dający szybkie i widoczne efekty, steryd przyjmowany doustnie. Jego substancja aktywna to Oxymetholon. Odznacza się on dużymi właściwościami androgennymi i anabolicznymi. W krótkim czasie pozwala na spory przyrost masy siły oraz masy mięśniowej. Masa rośnie nawet o 5 do 7 kilogramów na dwa tygodnie. To jeden z najbardziej szkodliwych sterydów, Dawkowanie: Preferowana dawka wynosi od 1 do 1,8 mg/ kilogram masy ciała dziennie. W przeliczeniu na tabletki to od 1 do 4 tabletek dziennie. Ilość tabletek należy zwiększać stopniowo. Skutki uboczne:
niszczenie wątroby
wysokie ciśnienie krwi
bóle głowy
wymioty
nudności
bezsenność
brak apetytu
biegunka
złe samopoczucie
zwiększenie agresji
Siłabolin Siłabolin sprowadzany z Rosji, łagodny steryd podawany doustnie. Jego zadaniem jest zwiększenie siły i masy mięśniowej, ma słabe działanie androgenne. Nie niszczy wątroby, produkowany w Moskwie. Insulina Działa tak samo anabolicznie, jak HGH czy testosteron. Zwiększa syntezę białek, pobudza wychwyt glukozy oraz aminokwasów, hamuje także degradację białek. Współdziała, ze wszystkimi trzeba hormonami anabolicznymi. W połączeniu z testosteronem i odpowiednią dietą zmniejsza utratę białek mięśniowych. Zwiększa także działanie anaboliczne co poniektórych aminokwasów. Niebezpieczeństwa związane z przyjmowaniem insuliny Przede wszystkim, za duża przyjęta dawka potrafi zabić, dlatego trzeba bardzo uważać, przy jej przyjmowaniu. Nie odstrasza to jednak wielu kulturystów, którzy korzystają z niej już od wielu lat. Nie monitorowanie poziomu cukru we krwi, może doprowadzić do hipoglikemii. Zbyt mała ilość cukru do krwi powoduje drgawki, śpiączkę, a także śmierć. Nawet osobom, które od lat przez swoją chorobę przyjmują insulinę i mają w tym już duże doświadczenie, zdarzają się ataki hipoglikemii. Powoduje ją na przykład pominięcie posiłku, wysiłek fizyczny, mała ilość pożywienia.