Epogen
Erytropoetyna (EPO) Pierwotnym czynnikiem wzrostu biorącym udział w regulacji wytwarzania czerwonych ciałek krwi w organizmie człowieka to erytropoetyna, powszechnie zwany EPO . Hormon ten został wyizolowany i obecnie produkowany jest w postaci syntetycznej, EPO przewidziane jest do medycznego leczenia różnych postaci niedokrwistości , na zasadzie pobudzania erytropoezy, tworzenie krwinek czerwonych w organizmie. Dzięki możliwości wytwarzania syntetycznej wersji tego hormonu przebieg leczenia niedokrwistości się znacznie bardziej skuteczne, u większości pacjentów, wyeliminowano potrzebę wcześniej określonych leków, które nie były tak skuteczne w leczeniu choroby. Syntetyczna wersja erytropoetyny, rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny (epoetyna alfa i, R-HuEPO) jest oczyszczonym pojedynczym łańcuchem polipeptydowym obejmującym hormon 165 aminokwasów w sekwencji (1). Jest on wytwarzany przez mechanizm, w którym gen kodujący ludzką erytropoetyna jest wprowadzany do komórek zwierzęcych. Mechanizm ten tworzy związek, który jest identyczny jak w naturalnym wytwarzanym hormonie. Jeśli chodzi o wykorzystanie EPO w lekkiej atletyce, epoetyna alfa oferuje sportowcom w dyscyplin wytrzymałościowych wspaniałe efekty, dzięki EPO są w stanie podnieść wytwarzanie czerwonych krwinek, ich stężenie w stosunkowo wygodny i efektywny sposób . Przed opracowaniem syntetycznej erytropoetyny , wielu sportowców dyscyplin wytrzymałościowych polegało na procedurze często określanej jako˝blood doping” . To po prostu działanie usuwania i przechowywania ilość krwi od pacjenta, a następnie transfuzji krwi z powrotem przed sportowym wydarzeniem. Procedura ta daje w końcowym efekcie większą liczbę krążących czerwonych krwinek ze względu na fakt, że ciało odtwarza objętość krwi najpierw usuwa , a następnie we krwi, która została usunięta wraz z niezbędnymi erytrocytami dodaje z powrotem. Epoetyna alfa oferuje te same zalety, bez konieczności przelewania i przechowywania krwi . Oczywiście podawanie epoetyny alfa jest zdecydowanie bardziej skuteczne i wygodne dla osiągnięcia tych rezultatów. Powodem, tego że wzrost liczby czerwonych krwinek jest tak korzystne dla sportowców wytrzymałościowych jest to, że czerwone krwinki są odpowiedzialne za dostarczanie tlenu do tkanek mięśniowych. Poprzez kilka z nich dostępne do tej roli, krew sportowca jest o wiele bardziej skuteczne w dostarczaniu tlenu do mięśni, co powoduje poprawę wytrzymałości, siły i szybkości sportowca . Dlatego zastosowanie epoetyny alfa oczywiście pomaga sportowcom poprawiać ich wyniki sportowe, w tym pobory tlenu, wydolności wysiłkowej i efektywności energetycznej. Z tego powodu, zrozumiałe jest, dlaczego sportowcy tak chętnie sięgają po EPO.
Zastosowanie : Epoetyne alfa można podawać za pomocą zastrzyków albo dożylnie lub podskórnie. Różnica pomiędzy tymi dwoma metodami jest taka, że dożylnie szybciej wprowadzamy EPO do układu krwionośnego i szybciej odczuwamy jego działanie. Gdy epoetyna alfa jest wstrzykiwana podskórnie, poziom we krwi osiągnie szczyt około dwunastu do osiemnastu godzin po podaniu . Dożylnie , szczyt występuje bardzo szybko po podaniu, z powodu bezpośredniego wprowadzenia leku do krwio obiegu. Okres półtrwania leku jest również w dużym stopniu zależny od sposobu stosowanego do iniekcji, iniekcje dożylne – okres półtrwania około cztery do pięciu godzin. W odniesieniu do dawki, która jest wymagana, aby zobaczyć wyniki medycznie zwykle protokół mówi w przybliżeniu 15-60ius na kilogram masy ciała, trzy lub cztery razy na tydzień przez pacjenta . Na tych poziomach, sportowiec szuka zwiększenia swojej wydajności i powinien zobaczyć poprawę. Jednak wielu sportowców donoszą prostu sięgają nawet po 1000ius dziennie przez tydzień aż do startu w swoich zawodach , lub coś podobnego. Istnieją jednak niezliczone różne teorie na temat, ile i jak często należy stosować dawki. Podobnie jak w przypadku większości związków , praktyka zaczyna się przy niższych dawkach i stopniowo zwiększając je aż do poziomu kiedy sportowiec stwierdzi , że najbardziej korzystne jest, dla niego takie dawkowanie i nie napotyka przy nim skutków ubocznych. Najprostszym i najmniej problematycznym sposobem monitorowania wykorzystania danej osoby z epoetyny alfa będzie monitorować swoje czerwone krwinki poprzez badanie krwi. W ten sposób jest się w stanie określić, czy i kiedy ich poziom osiągają poziom, który może stać się niebezpieczny i zmniejszać ilości epoetyny alfa używanych w kuracji , lub nawet całkowite wyeliminowanie stosowania leku.
Ryzyko Ze względu na charakter leku, mogą wystąpić liczne trudności w połączeniu ze zwiększonym stężeniem komórek w krwi użytkownika. W ciężkich przypadkach, gdy stężenie komórek osiągnie wystarczająco wysoki poziom, może to doprowadzić do zagrożenia życia , takich jak udar mózgu, zawał serca . Przypadki te zazwyczaj są wynikiem niewłaściwego protokołu dawkowania , dlatego przestrzega się przed wchodzeniem od razu na wysokie dawki. Naturalnym mechanizmem samoobrony organizmu jest wytwarzanie przeciwciał w odpowiedzi na obce białka w organizmie. Przeciwciała te będą działać zarówno w stosunku do syntetycznej erytropoetyny, która jest podawana przez użytkownika, ale także jego naturalnie produkowanego hormonu. Przeciwciała te pozostaną aktywne przez pewien czas, nawet gdy podawanie syntetycznej erytropoetyny jest przerwane. może to doprowadzić do tego że użytkownik odczuje nagły spadek czerwonych krwinek. Z tego powodu użytkownicy powinni monitorować ich liczby przez pewien czas w trakcie stosowania leku. Jednakże, nawet jeśli użytkownik przyjmował odpowiednie dawki związku niektóre umiarkowane skutki uboczne mogą wystąpić. Ze względu na wzrost stężenia komórek i objętości krwi, może wystąpić wzrost ciśnienia krwi. Inne często występujące działania niepożądane to ból kości i stawów, objawy grypopodobne i dreszcze . Obecnie nie ma żadnych dodatkowych leków lub suplementów, które mogą być wykorzystywane przez pacjenta w celu złagodzenia lub przynajmniej zminimalizowania skutków ubocznych. Jeśli zaczynają występować skutki uboczne nie do zniesienia lub zagrażające jego zdrowiu, jedynym działaniem, które mogą być podjęte, jest zaprzestanie podawania leku.
